ETZ etc. 18 Hoofddoek

Maar niet alles is dus een replica van de vorige keer. Dat ik op een drie persoonskamer lig is bijvoorbeeld een nieuwe ervaring.  In mijn eerste periode had ik constant de privacy van ‘n een persoons, maar de bedden zijn nu anders verdeeld. De eenpersoonsvertrekken blijken voorbehouden aan de zwaardere gevallen.

Op een avond hoor ik uit naburige vertrekken veel gekreun en gekerm.

Als ik het de volgende ochtend aan een dienstdoende verpleegkundige vraag verklaart ze: ,,Dat komt omdat het volle maan was. Daar reageren onze kwetsbare patiënten heftig op.”

Op mijn eigen kamer is het een komen en gaan van voornamelijk buurvrouwen. Sommigen zijn er maar voor een dag, sommigen wat langer. Typisch hoe vertrouwelijk je gesprekken met volstrekt vreemden kunnen zijn. Eigenlijk ook logisch, want je kunt gerust openhartig zijn tegen iemand die je nadien toch nooit meer terug ziet. Van de meesten weet ik de naam niet eens. Hoewel we allemaal nog onzeker van ons lot zijn, is de toon en de strekking van onze conversaties relativerend en berustend. Het heeft immers geen zin om je druk te maken over iets wat niet vaststaat.

In het verlengde hiervan is er een bijzonder voorval met de Turkse buurvrouw die ik ongeveer een week meemaak. Ons contact is goed, maar als zij op bed ligt, gelast ze de verpleging om het gordijn tussen onze bedden gedeeltelijk te sluiten. Zodat haar hoofd aan mijn gezicht onttrokken wordt. Als man mag ik haar immers niet zonder hoofddoek zien.

Maar als ze vervolgens naar de wc gaat, zie ik haar wel degelijk blootshoofds voorbijkomen.

Ik vraag haar of ze dat wel beseft.

,,Ja, maar anders moet ik steeds weer hoofddoek op, hoofddoek af…” Ze schiet nu in de lach en maakt een wegwerpgebaar. ,,Laat ook maar.”

In de context van deze kamer is zelfs religie relatief.