ETZ etc. 11 Pork
De motorische oefeningen die ik voor de operatie al had gekregen, blijken een goed fundament te hebben gelegd voor het herstel. Alles wat ik aan fysio- en ergotherapie heb gehad, komt terug in verschillende gradaties van snelheid. Lopen gaat bijvoorbeeld voorspoedig. Algauw mag ik van de rollator af en loop ik rondjes over de gangen. Eerst van de kamer naar het zithoekje, maar de afstanden worden bijna dagelijks langer.
Bij de arm is de progressie wat bescheidener. Eerder millimeter- dan centimeterprogressie. Maar dat schijnt volkomen gangbaar te zijn, zo wordt mij gezegd. Ondertussen stapel ik dapper kartonnen bekertjes en pak ik suikerzakjes op om in zo’n bekertje te gooien.
En ook uit mijn dagelijkse handelingen blijkt vooruitgang. Het is een mijlpaal als ik bij het ontbijt voor het eerst zelfstandig het zoutzakje voor bij het ei openscheur. Of als ik de inhoud van een boterkuipje op een plakje peperkoek weet te kwakken. En dat het de dagen daarna ook nog eens daadwerkelijk op het besméren van zo’n plakje begint te lijken. Dit alles welteverstaan zónder hulp van mijn linkerhand, die eerder noodgedwongen fungeerde als God’s plaatsvervanger op aarde.
En wederom ontstaat er spontaan een particuliere zelftest. Ditmaal met een broodje Pulled Pork.
Ik bestel dat af en toe voor de lunch en eet dat dan met mijn handen op.
En dan maar kijken of er niet teveel getrokken varkensvlees en saus vanaf klettert.
De eerste keer is al een meevaller. Ik mors weliswaar wel wat stukjes en druppels, maar niet veel meer dan een gewone sterveling zonder spasme in zijn hand. Bovendien belandt er vrijwel niets van naast mijn bord. De tweede keer mors ik helemaal niet. Wat voor élke sterveling al bijna een bovenaardse prestatie is. Ik zou door kunnen voor de kapsalon, maar die staat niet op de kaart hier. Ik ben er niet rouwig om.
En dan is er nog het papieren zakje waar het bestek en de servetjes inzitten.
Voor wie wil staan er een paar regeltjes voor een maaltijdrecensie op.
Sinds de operatie kan ik echter voorlopig niet meer met de hand schrijven. Ik doe dagelijks wat oefeningen met krullen en lijntjes, maar het heeft nog niet tot woorden geleid.
Totdat ik op een dag na de maaltijd zonder er bij na te denken met onvaste hand een pen pak en op het servetzakje ‘Buitengewoon’ schrijf.
En het lijkt al erg op mijn handschrift. Weer een stap verder.
Morgen door voor de eerste volzin.
