Tilburg, 22 juli, 07.05

Vanochtend besloten om het toch weer te gaan doen. Om reeds rond 06.00 op pad te zijn lukt me nog niet, maar dat gaat vanzelf naarmate ik er verder in groei deze week.
Ik begin zoals meestal in het Stadhuisstraatje. Dan heb ik het dagelijkse commentaar van de nachtwakers vast gehad. Die bewakers zitten er altijd al vanaf 04.00 uur en laten graag zien wat zij al geraapt hebben. Een heerlijk dagelijks demotivatietraject.
,,Jullie zijn nou eenmaal altijd vroeger”, zeg ik tegen ze. ,,Maar ik ga hier niet om twaalf uur al beginnen.”
,,Oh, maar je kunt nou nog wel wat vinden hier”, relativeert een van de bewakers. ,,Soms moet je hier honderd keer gelopen hebben voordat je het ziet.”
Het zou de filosofie van de kwartjesraper kunnen zijn. Ware het niet dat ik elk stuk maar een, of hoogstens twee keer beloop. Want ik bestrijk het hele terrein. Terwijl zij alleen dat stukje Stadhuisstraat uitkammen.
Het verschil tussen de 100 meter en de marathon.
Op het Willemsplein scoor ik mijn eerste stuiver, op het Piusplein mijn tweede.
Dat is wel eens beter geweest, maar in deze tijden van elektronisch betalen mag je zelfs het vorige jaar niet als norm nemen. En ik weet dat het kermisterrein de kwartjesraper onverwacht genadig kan zijn.
Dat blijkt op de Heuvelring. Ik moet mij ver over de omheining van een terras heen bukken, maar dan heb ik ook 10 cent. Wat toch een verdubbeling van de voorlopige dagopbrengst is. In het licht van de aanvang van de expeditie is dat tamelijk royaal.
En het zal niet bij een vertweevoudiging blijven. Want nóg wat verder op de Heuvelring valt mij twee euro toe. Een vertienvoudiging dus.
Dat geeft mij de kracht om de immer lastige Besterdring en de nog armzaliger Spoorzone tegemoet te gaan.
De Besterdring is meestal karig, maar vandaag zelfs dat niet. Nog geen stuiver.
Ook de Spoorzone, ingestoken vanaf de Besterd, belooft traditiegetrouw weinig. Maar aan het einde, als ik al ver in het Spoorlaangedeelte zit, vind ik toch nog 10 cent. Naar Spoorzonebegrippen is het een uitschieter, zo niet een record.
Als bonus vind ik op mijn weg terug in het struikgewas op de Heuvelring tot slot een balpen die het nog doet. Daarvan heeft een schrijver er nooit genoeg.
Een eerste dag vol relatieve meevallers.

Morgen meer. Hopelijk.

Eerste tussenstand: € 2,30 + een balpen die het nog doet.

Begin jaren zeventig scoorden Ronnie Tober en Ciska Peters een grote hit met ‘Naar de kermis’. Dit jaar komt Ronnie Tober (want Ciska zingt niet meer) met een nieuwe versie van dit nummer. Geënt op de Tilburgse kermis. En van een nieuwe tekst voorzien door mij. Waarover binnenkort meer. Hierbij alvast een plaatje naar aanleiding van ons plaatje. Gisteren geschoten bij de presentatie van de kermisplannen van dit jaar.

Afgelopen middag een cursus Tilburgse scheldwoorden en aanverwante onaardige termen gegeven voor buitenlandse studenten.
Bij Boekhandel Gianotten & Mutsaers. Van 14 tot 16 uur.
Of beter gezegd van 15 uur tot ergens na vieren. Want het zijn studenten. Dus in dat opzicht waren ze al goed geïntegreerd. 
En toen kwamen ze in een moordtempo achter elkaar of tegelijk binnen.
Zo heb ik studenten van plusminus vijftig verschillende nationaliteiten vertrouwd gemaakt met abusing Tilburgian words als koekwous (,,Then they mean you’re a lunatic”), wiebere (equals something like ‘leave now’), naait um (an even more unfriendly version of wiebere, it equals fuck off, piss Off or get THE fuck outa here) gaopert (Someone who’s missing opportunities) en als obscure uitsmijter schraolen bats (That’s what they say to a kind of a meager person’).
ze spraken alles verrassend goed uit, zelfs schraolen bats. De preventieve uitleg van de klanken (gaopert, ao as in at All and pert as in pervert) bleek eigenlijk overbodig.
Hoe het klonk heb ik helaas niet vast kunnen leggen, maar zó zien buitenlandse studenten er ongeveer uit als ze naait um of schraolen bats proberen te zeggen.

12 september van 21.00 tot 23.00 uur bij Omroep Tilburg: ik in de uitzending van Erik van Vliet waarin enkele nummers die mij zeer aanspreken gedraaid worden. En toegelicht worden. En ik zal ook wel weer e.e.a. over mijn leven en werken vertellen. En wat voordragen, dunkt mij zo.

http://omroeptilburg.nl/radio/live/

Het had een split decision mogen zijn
‘t Werd unaniem. Het deed niet echt terzake 
Ze stónd er. Eentje waar je voor moest waken 
Dit was de doorbraak-avond voor Fontijn 

Beloftevol en sterk op haar terrein 
Snel punchend en zelf bijna niet te raken
Ach, wat corrupte jury’s er van maken
Kon nu geen domper zijn op het festijn 

Ze heeft de serie waardig afgesloten 
Ze dolde haast dat slopend stugge kreng 
Met Ali-eske dans en dito stoten 

Haar opponent was dan wel sterk en eng 
Fontijn wordt op d’r minst vast net zo’n grote 
Ze ging in stijl naar zilver. With a bang!

De laatste Nederlandse medaille was waardig zilver bij het vrouwenboksen. Nouchka Fontijn schreef historie hiermee.

Zoals ze giechelig het volkslied zongen 
Het goed zijn maar net niet bemazzeld zijn 
Het lag welhaast op voorhand in de lijn 
Het tijdperk is voorbij, het feit voldongen 

Driemaal tot de finale doorgedrongen 
Tweemaal finales als ultiem festijn 
Eén van gemiste kansen en van pijn 
Van missen wat voorheen werd afgedwongen 

Die shoot-outs als symbolen voor hun lot 
Bloedstollend, niet te harden, meer dan balen 
Vooral dat Rensenbrinkiaanse schot 

Toch blijft er, ver voorbij het niet-behalen 
-Al was die laatste keer dan nog zo rot-
De grootsheid van liefst driemaal een finale 

Na twee keer goud behalen de hockeydames ditmaal ‘slechts’ zilver. Maar ja, mag het eens een keer?

Zo keihard heuvel op en heuvel af 
Of harder nog eroverheen gevlogen 
Een ogenschijnlijk onbezonnen pogen 
Ze koersen haast met één been in het graf 

‘t Is letterlijk halsbrekend, al te straf 
Je kunt betogen, met dat beeld voor ogen 
Wat flipperkastgeluk is of vermogen 
Het is in elk geval bepaald niet laf 

Je ziet het soms met angst en beven aan
Wanneer ze weer zo rausen met z’n allen 
Om plotsklaps onfortuinlijk neer te gaan 

Verzilveren ligt heel dicht bij verknallen 
Van Gorkom heeft ‘t excellent gedaan:
Zeer goed gereden en goed niet gevallen

Jelle van Gorkom tweede bij BMX. 

Na uren achtereen met nèt geen plakken
In sporten waar je dat wèl had verwacht 
Wist, in een sport waaraan je eerst niet dacht 
Een Hollands duo weer een plak te pakken 

‘n Jonge sport. Maar niet meer uit te vlakken 
In óns land is die status ook van kracht 
Met steeds meer spelers die uit alle macht 
Op strandzand staan te smashen en te smakken 

Het strandgevolleybal in Nederland 
Wist voor de eerste keer het brons te halen 
Waar men voorheen als vierde was gestrand

Het bleek in vele vormen vele malen:
Wat doorgezet wordt en wat niet verzandt 
Laat zich vanzelf in resultaat vertalen

Alexander Brouwer en Robert Meeuwsen wonnen brons bij het beachvolleybal. De eerste voor Nederland ooit. 

Je kúnt genieten van een nederlaag 
Wanneer je deze zelf niet hoeft te lijden 
Geen focus hebt om ergens voor te strijden 
Niet worstelt met de als-ik-toen-eens-vraag

Je viert het zilver van een ander graag
Want tweede is ook mooi. Met al die meiden 
Beleeft Oranje toch al gouden tijden 
En dat medaille-aantal groeit gestaag 

Wanneer je spreekt van winnen of verliezen
Gaat aan beredeneerbaarheid voorbij
Gevóelens heeft een mens niet uit te kiezen 

Houd Dafne Schippers dus maar even vrij 
Van commentaar, deviezen en adviezen 
Ze kwam vandaag al in de buurt van blij

Tot haar grote teleurstelling haalde Dafne Schippers net niet het zo door haar begeerde goud. Op haar oprechte woede direct na de wedstrijd wordt zeer uiteenlopend gereageerd.

Het gat was haast te klein om in te duiken
Maar wie op scherp staat kiest het juiste gat 
Tactiek, in kamikaze-werk vervat 
Matthijs schoot als een rover uit de struiken

Nèt wat zo’n jonge renner kon gebruiken 
En dat er nou geen gouden plak in zat
Deed níets af aan het zilver dat hij had 
We hebben een belofte zien ontluiken 

Gesjoemel met de regels, valse starten…
Het zat niet mee, maar uit het resultaat 
Bleek wel dat niets hiervan Matthijs kon tarten

Op Jason Kenny stond wellicht geen maat
Maar dat gegeven speelde hem geen parten 
Wie weet wanneer ie durven mág, die gaat

De finale Keirin voor mannen was zeer omstreden, maar Matthijs Büchli komt er wel en het zilver dat hij behaalde was maximaal.