ETZ  etc. 7 Ingreep

Lotte vertelt me dat ze komend weekend naar Rabbit Hole gaat. Ik zal haar verslag volgende week niet meekrijgen. Ik verhuis vandaag naar de snijdende toren. Morgen is het zover.

Het wordt een bizarre uittocht, enkele uren later. Op mijn met bagage toegedekte bed word ik door de gangen naar de lift gereden. Onderweg tref ik Lotte nog.

,,Ik wens u het allerbeste”, zegt ze. Voor haar doen klinkt het bijna zakelijk.

Ruim een week zijn we vrienden voor het leven geweest. Morgen zal ze me onmiddellijk belazeren met degene die op mijn plek ligt. Maar dat  mag ik mijn opvolger niet misgunnen.

Onderweg naar de lift is er meer personeel dat me succes wenst. Maar een enkeling kijkt al dwars door me heen, alsof ik van de harde schijf gewist ben.

Omdat veel van mijn angsten al bezworen zijn, ga ik op mijn nieuwe kamer een redelijk rustige nacht tegemoet. Ofschoon ik enige tijd uit mijn slaap wordt gehouden door onverstaanbaar gerasp en gekerm van een verre buur. Onwillekeurig krijg ik toch weer even de gedachte dat dit mijn voorland kan zijn. Uiteindelijk dommel ik vredig in.

Ik moet de volgende ochtend een soort snoeppapieren operatieschort en dito onderbroekje aan. Ik word naar een  wachtruimte gereden, waar er meer zijn zoals ik. Gelukkig ben ik snel aan de beurt. In de operatiekamer steekt de chirurg ter begroeting een routineuze hand op. Ik word voorgesteld aan de anesthesist (Floor Hagen) en zijn assistenten Floor, Fabian en Suzanne.

,,Floor Hagen en Floor, Fabian en Suzanne”, herhaal ik.

,,Dat onthoudt u ook snel”’, zegt een van de vier.

,,Nou ja, dat is vrij simpel. Floor en Fabian beginnen allebei met een F en Fabian rijmt op Suzanne.”

Gegrinnik.

,,Maar ik kan niet garanderen dat ik het na de operatie nog weet.”

,,Dat hoeft ook niet hoor.”

Vervolgens is er iets met een kapje, een bepaalde manier van ademhalen en een lampje dat uitgaat op een wijze waar ik niets van merk.